قطعه و مفرد
خاک
فرش از حجره برون بر که به خاک ماتم
در خراسان ز غمم کرب و بلایی سازم
مادرم
در میان کوچهها آتش گرفته پیکرم
دست بر دیوار ذکرم، مادرم وای مادرم
زهر
ای اباصلت ببین میروم و راهی نیست
زهرِ کین سینهی رنجورِ مرا منتظر است
رباعی و دوبیتی
شکسته
خدا در حجرهای در بستهام من
چو مرغِ بال و پر بشکستهام من
رسان زیبا جوادم را کنارم
از این هجران و غربت خستهام من
پروانه
دلم دیوانهی روی رضا شد
دلم آهوی در کوی رضا شد
دلم پروانه شد دورش بگردد
دریغا سوخت از داغش فدا شد
قسم
قسم به کفترا و آب و دونه
کاسههای طلای سقاخونه
تا آخر عمر آقای رئوفم
این دلِ عاشقم باهات میمونه
اشعار عروضی
محبّت
بچه بودم خدا به من محبتِ زیاد داده
از کوچیکی مادر من اسم رضا رو یاد داده
این اسم زیبا رو دلم هیچ جوری از دست نمیده
این دلِ با محبّت و خدا به هیچ کس نمیده
از کوچیکی من شدهام نذرِ دو چشمِ مرتضا
وقتی که بیمار میشدم مادر میگفت امام رضا
این بچه رو با دستِ خود امام رضا دوا بده
آقا به حقِ غربتت بچهام و شفا بده
میگن غریبِ غریباست خیلی رئوف و با صفاست
این آقا ارباب من و شمای عاشق پیشههاست
میخوام بگم که این غریب یک دلِ بی شکیب داره
خودش غریب و تو بقیع یه مادرِ غریب داره
آی شیعهها مادرِ اون مادرِ کلِ غریباست
من چی بگم بهش میگن فاطمه یا که گلِ یاس
پای مزارِ مخفیاش گریه و فریاد نداره
کی میگه قبرِ مادرش پنجره فولاد نداره
حرف دل و من میزنم تا بدونید شما همه
پنجرهی سبزی داره دورِ بقیعِ فاطمه
پنجره فولاد اونه اون میلههای سیّدی
خدا کنه یه روز بری پای اونا سلام بدی
انتظار
حجره را با تارِ مژگان آب و جارو میکنم
گر غریبم گریه بر مظلومیِ او میکنم
گر که او منّت گذارد بر منِ دور از وطن
هستیام را از برای دیدنش رو میکنم
تا که هم دردش شوم در ماجرای کوچهها
روی خاک حجرهام این سو و آن سو میکنم
چهرهام را تا ببیند مادرِ غم پرورم
چون بیاید چادرش را همچو گل بو میکنم
انتظار نور رویش را کشم در حجرهام
تا بیاید همچو شمعی خسته سو سو میکنم
با دلِ بکشتهام یادی کنم از پشتِ در
من خودم ناله بر آن بشکسته پهلو میکنم
ای جواد من نگر مادر شده مهمان من
زائر رویش شدم جان هدیه بر او میکنم
غریبانه
در گوشهی این حجره چون مرغِ پریشانم
کی در بر من آید آن نورِ دو چشمانم
آخر به کجا دیده مهمان کشی و غربت
در طوس و خراسان من غربت زده مهمانم
افتاده در این حجره تنها و غریبانه
کی میرسدش از ره آن زائر نالانم
هستی تو مراد من چون لاله جواد من
من منتظرم بابا خونین شده مژکانم
آن جرعهی زهرآکین سوزانده همه جسمم
در حجرهی در بسته من قاری قرآنم
آن لحظه که مادر شد خونین دل و پژمرده
آید نظرم هر دم مینالم و گریانم
مادر تو بیا بنگر بی یاور و بی یارم
از سوزش قلبِ خود من سر به گریبانم
یادی کنم از جدم لب تشنه جگر سوزان
از زهر عدو دردی افتاده بر این جانم
صحن
من که این صحن و سرایم را نمایان کردهام
شرحِ دردِ غربتم در سینه پنهان کردهام
از برای خط سرخِ شیعهی بابم علی
عزم رفتن رد غریبی خراسان کردهام
لحظهای که از مدینه آمدم بر سوی طوس
من وداعی دیدنی با نورِ چشمان کردهام
آن دم آمد خاطرم پر میزدم من در عطش
یادی از لبهای خشکِ شاهِ عطشان کردهام
منتظر بودم جوادم تا بیاید از سفر
گریه بر آن زینب زار و پریشان کردهام
در میان حجره و دلخسته و زار و پریش
بهرِ فرزندم، جوادم ختم قرآن کردهام
تا جوادم آمد و او را بغل کردم به آه
یادِ از آن کرب و بلا و آن یتیمان کردهام
مادرم وقتی سرم را روی زانویش نهاد
دردِ دلها نزد آن زهرای نالان کردهام
بارگاه
بال ملک کنایه از گنبد و بارگاه توست
چشمِ اسیرِ خاکیان منتظرِ نگاهِ توست
ای شه ملکِ ماسوا عرش به زیرِ پای توست
قرصٍ قمر اشارهی صورتِ همچو ماهِ توست
گر تو نظر بیفکنی از سر لطف و مرحمت
این تن و جان بیثمر نذری خاکِ راه توست
طوس و تمام کشورم جمله جهان و هستِ آن
کل و جمیع کائنات جیره خورِ پناهِ توست
ابر میان آسمان، ناله و وقتِ بارشش
گوشهای از غریبی و سنبلِ اشک و آهِ توست
ذکر و سرود
عطش
در میانِ حجره من
مرغِ بی بال و پرم
من غریبم ای خدا
بی کس و بییاورم
یارب جواد من کی میآید در برم (2)
یا علی موسی الرضا (2) یا سیدی مولا ـ یا علی موسی الرضا
این دلم با ناله و
با عطش در شور و شین
بر غریبیِ دلم
ناله دارد عالمین
در یاد من آید غربتِ جدم حسین (2)
در خراسان شد دل و
چشمِ من گریان و زار
بر جوادم میشوم
لحظه لحظه انتظار
حال من باشد چنین
همچو مرغی بیقرار
قاتل جانم شده
این شبِ غمگین و تار
بر دلی غم دیدهام
کس نباشد غمگسار
کی آید از این در آن گل سیمین عذار (2)
یا علی موسی الرضا (2) یا سیدی مولا ـ یا علی موسی الرضا
سبک شعر زیر :(کرببلات منو دیوونه کرده)
نذر
امام رضا تویی درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو کردم
* * *
امام رضا همه عالم میدونند
کبوترات دلا رو میسوزنند
پر میکشند توی صحن و سرایت
نام تو رو همه با هم میخونند
* * *
امام رضا تویی درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو کردم
* * *
هر کی میخواد کرب و بلا رو ببینه
یا که بره دشتِ نینوا بشینه
اگه بره حرمِ رضا میبینه
کربلا تو ایرانِ ما همینه
* * *
امام رضا تویی درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو کردم
* * *
امشب آقا یه دلی خسته داره
یه حجرهی تاریک و بسته داره
منتظره کی جوادش بیاید
ناله کنان سر رو خاکا میزاره
* * *
امام رضا تویی درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو کردم
* * *
میگه جواد ای گلِ نازنینم
آمد دگر لحظهی آخرینم
کی میشه تا بیایی ای امیدم
یه بار دیگه پسرم رو ببینم
* * *
امام رضا تویی درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو کردم
پرستو
باز دلم مثلِ پرستو شده
دیونهی ضامنِ آهو شده
پر زده در مشهد دلدارِ خود
زائر آن گلشن خوشبو شده
ای دلِ من دلبرِ من یا رضا
سایهِ تو بر سرِ من یا رضا
ای تو غریب الغربا یا رضا (4)
هر شبه در خواب و خیال آورم
در دل و جان یاد تو را یا رضا
خاطرم آید که گرفتم بغل
پنجره فولاد تو را یا رضا
ای دلِ من دلبرِ من یا رضا
سایهِ تو بر سرِ من یا رضا
ای تو غریب الغربا یا رضا (4)
از روزی که دل شده سیرابِ تو
تشنهی سقاخونهات گشته است
ای که نمک گیر دلم کردهای
کفترِ آب و دونهات گشته است
ای دلِ من دلبرِ من یا رضا
سایهِ تو بر سرِ من یا رضا
ای تو غریب الغربا یا رضا (4)
شمع
آمدم شمعِ شبِ تارِ تو باشم
در دیارِ بیکسی یارِ تو باشم
آمدم بهرِ عیادت
دیده بگشا بر جوادت
یا ابالمظلوم ـ یا ابالمظلوم (3)
از غریبی قلب زار و خسته داری
سر به خاکِ حجرهای در بسته داری
پر زنی هر دم به سویی
ذکر وا امّاه بگویی
یا ابالمظلوم ـ یا ابالمظلوم (3)
دیدم ای بابا دلت از غم شکسته
مادرت زهرا کنار تو نشسته
خون بریزد از دو دیده
بهرِ دلداری رسیده
یا ابالمظلوم ـ یا ابالمظلوم (3)
ای غریبِ طوس و ای شاه خراسان
آمدهام ای پدر با چشمِ گریان
دیده و دل هر دو زارم
ای خدا بابا ندارم
یا ابالمظلوم ـ یا ابالمظلوم (3)
عاشق
رضا جانم عاشقم به سرایت
رضا جانم جانِ من به فدایت
* * *
رضا جانم زهرِ دشمن یزدان
چشیدی تو در دیارِ خراسان
درون حجره ز پا چو فتادی
تو صورت بر خاکِ حجره نهادی
* * *
رضا جانم عاشقم به سرایت
رضا جانم جانِ من به فدایت
* * *
رضا جانم آمده ز مدینه
جوادِ تو با شرارهی سینه
به دامنش چون شده سرِ بابا
نظر دارد سوی پیکرِ بابا
* * *
رضا جانم عاشقم به سرایت
رضا جانم جانِ من به فدایت
* * *
ببین زهرا در جنان چو پریشان
شده وقت هجرِ شاهِ غریبان
ز هجرت دل در نوای حسینی
خراسان شد کربلای حسینی
* * *
رضا جانم عاشقم به سرایت
رضا جانم جانِ من به فدایت
خراسان
امان از جدایی ـ واویلا واویلا
جوادم کی میآیی ـ واویلا واویلا
یارب در این غریبی برس تو به یادم
کی میرسد عزیزم، نگارم، جوادم
امان از جدایی ـ واویلا واویلا
جوادم کی میآیی ـ واویلا واویلا
در بین حجره نالان، به در شد نگاهم
گو بر من ای خراسان، چه باشد گناهم
میسوزم از جفا و امان از دلِ من
تنها و بیکس شد خدا حاصلِ من
امان از جدایی ـ واویلا واویلا
جوادم کی میآیی ـ واویلا واویلا
قامتم همچو مادر ز ماتم شکسته
از زهر دشمنان خون به لبها نشسته
این سینهام خدایا، که شرحی حزین است
مادر خبر ندارد که حالم چنین است
امان از جدایی ـ واویلا واویلا
جوادم کی میآیی ـ واویلا واویلا
بیقرار
یا جواد میوه دل من
یا جواد همه حاصلِ من
تو ببین در دیارِ غربت
زهرِ کین شده قاتلِ من
یا جواد ای دار و ندارم پسرم
یا جواد بی تو بیقرارم پسرم
پسرم بیا غریبم پسرم (4)
چشمِ من مانده سرِ راهت
عمر من قربانِ نگاهت
کی دهی بر دلم تسلّی
با دو تا چشمانِ سیاهت
بر دلم زهرِ بی وفایی آمده
پسرم لحظهی جدایی آمده
پسرم بیا غریبم پسرم (4)
من که بی یاور و غریبم
ذکرِ نامت شده طبیبم
تو بیا در کنارِ بابا
تا شود وصلِ تو نصیبم
میزنم همچو مرغ بی سر بال و پر
آتشی دشمن زده بر جسم و جگر
پسرم بیا غریبم پسرم (4)
مادرم با اشکِ دو دیده
دست خود بر سرم کشیده
میزند بر صورت و بر سر
با همان قامت خمیده
میکند او گریه برای دلِ من
میشود سوز و نالهاش حاصلِ من
پسرم بیا غریبم پسرم (4)
شور و بحر طویل
امام رضای غریب وای ـ امام رضای غریب
یه کربلا توی ایرانه که قبلهی دلِ ماست
دلا همه به طوافِ اون حریمِ عشقِ رضاست
امام رضا دلِ من امشب نشسته تو حرمت
چشای خون شدهام بسته به دیدنِ کرمت
* * *
تو صحن و سراش همه زائراش گلهای حریم بهشتند
تو سقا خونش میشن دیونش اونایی که تشنهی عشقند
دلم اومده میدونه بده ضریح رضا رو ببینه
می خوام با نگات با لطف و صفات اون و ببری به مدینه
امام رضا(ع) امام رضا(ع)
ای پارهِ قلبِ رسول
زیارت ما کن قبول
امشبِ به یادِ تربتت
گریم برای غربتت
گرچه گدایی کاهلم
از این گدایی خوشدلم
به مادرت زهرا قسم
حل بنما تو مشکلم
تو این جهان کم ندارم
تو رو دارم غم ندارم
با اشک و آهی اومدم
با رو سیاهی اومدم
به دردِ من دوا بده
قلب من و شفا بده
برات کربلا بده
بقیع و سامرا بده