شعر اربعین حسینی

آن باده‏اى‏که روز نخستش نه خام بود

یک اربعین گذشت و دوباره به جام بود

شکر خدا که صبح زیارت دمیده است

هرچند آفتاب حیاتم به بام بود

این خاک، زنده مى‏کند آن عصر تشنه را

وقتى که آسمان رخت سرخ فام بود

بین من و سرت اگر افتاد فاصله

اما هنوز سایه تو مستدام بود

سرها به نیزه بود، ولى حجم سنگها

معلوم بود حمله کنان بر کدام بود

دشنام و هتک حرمت اسلام میهمان

این از رسوم تازه‏تر احترام بود

چوب از لبان تو حجرالاسود آفرید

دست سه ساله بود که در استلام بود

بین نهیب کوفى و فریاد اهل شام

آن لهجه حجازى تو آشنام بود

                                منبع : شیعتی                                              شاعر؟؟؟