آموزش مداحی - جلسه مذهبی فرهنگی انصار الرضا (ع) مشهد مقدس

اشعار مداحی- آموزش مداحی و مباحث فرهنگی سیاسی و اجتماعی

آموزش مداحی - جلسه مذهبی فرهنگی انصار الرضا (ع) مشهد مقدس

اشعار مداحی- آموزش مداحی و مباحث فرهنگی سیاسی و اجتماعی

شعر عید غدیر

اندرین عید سعید ای ساقی سیمین عذار
مست کن ما را ز عشق حیدر دلدل سوار
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
ساقیا جامی بده سرشار در عید غدیر
شد معین حجت احرار در عید غدیر
چون اجل خواهد بساط جسم را ویران کند
آن دو سائل مسئلت از مذهب و ایمان کند
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
مرغ روحت چون کند آهنگ پرواز از قفس
هیکلت را چون نماید قابض الارواح مس
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
آدم خاکی چو بیرون شد ز گلگشت جنان
گفت: یا رب من ندارم هیچ تاب امتحان
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
چون که ابراهیم را شد آتش سوزان مقام
طاقت آتش ندارد قالب لحم و عظام
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
در شب معراج پیغمبر به عرش کبریا
گفت: یا رب کیست این شیر و چه باشد ماجرا
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
غزوه خیبر به پیغمبر نشد ممکن ظفر
غرق غم شد مصطفی، نالید پیش دادگر 
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
طینت خاصان حق از طینت حیدر سرشت
«اشرف الدین» غیر تخم مِهر او در دل نکشت
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
منبع: سایت تبیان

بقیع

جلوه جنت‏به چشم خاکیان دارد بقیع

جلوه جنت‏به چشم خاکیان دارد بقیع

یا صفاى خلوت افلاکیان دارد بقیع

گر حصار کعبه را جبریل دربانى کند

صد چو موسى و مسیحا پاسبان دارد بقیع

گر چه با شمع و چراغ این آستان بیگانه است

الفتى با مهر و ماه آسمان دارد بقیع

گرچه محصولش بظاهر یک نیستان ناله است

یک چمن گل نیز در آغوش جان دارد بقیع

گرچه مى‏تابد بر او خورشید سوزان حجاز

از پر و بال ملائک سایبان دارد بقیع

میتوان گفت ازگلاب گریه اهل نظر

بى نهایت چشمه اشک روان دارد بقیع

بشکند بار امانت گرچه پشت کوه را

قدرت حمل چنین بار گران دارد بقیع

تا سروکارش بود با عترت پاک رسول

کى عنایت‏با کم و کیف جهان دارد بقیع

این مبارک بقعه را حاجت‏بنور ماه نیست

در دل هر ذره خورشیدى نهان دارد بقیع

اینکه ریزد از در و دیوار او گرد ملال

هر وجب خاکش هزاران داستان دارد بقیع

چون شد ابراهیم قربان حسین فاطمه

پاس حفظ این امانت را بجان دارد بقیع

فاطمه بنت اسد عباس عم، ام البنین

اینهمه همسایه عرش آستان دارد بقیع

در پناه مجتبى در ظل زین العابدین

ارتباط معنوى با قدسیان دارد بقیع

باقر علم نبى و صادق آل رسول

خفته‏اند آنجا که عمر جاودان دارد بقیع

×××

قرنها بگذشته بر این ماجرا اما هنوز

داغ هجده ساله زهراى جوان دارد بقیع

کس نمیداند چرا یا قرة عین الرسول

منظره فصل غم انگیر خزان دارد بقیع

آخر اینجا قصه گوى رنج‏بى پایان تست

غصه و غم کاروان در کاروان دارد بقیع

خفته بین منبر و محرابى اما بازهم

از تو اى انسیه حورا نشان دارد بقیع

راز مخفى بودن قبر ترا با ما نگفت

تا بکى مهر خموشى بر دهان دارد بقیع؟

شب که تنها میشود با خلوت روحانى‏اش

اى مدینه انتظار میهمان دارد بقیع

شب که تاریک است و در بر روى مردم بسته‏اند

زائرى چون مهدى صاحب زمان دارد بقیع

کاش باشد قبضه خاکم در آن وادى «شفق‏»

چون ز فیض فاطمه خط امان دارد بقیع

محمد جواد غفور زاده کاشانى (شفق)

اشعار مدح مولا علی(ع)

شعری در مدح مولا علی

اشعار زیر از وبلاگ اشعار فاطمی اخذ شده است.


علی  آن    شیر   میدان   شجاعت                 علی آن  مظهر  زهد  و  عدالت

همان   سرچشمه   علم  و  فضایل                به آن زیبا ترین شکل و  شمایل

علی    دریای   علم     بیکران ها                 که  بود  آگه   به  راه  آسمانها

شب  و  تنها  و   نخلستا ن  کوفه                  ز  نامردی   آن   مردان   کوفه

دلش  غمگین ز  رنج   روزگاران                 ز  سستی  و  ز  بد عهدی یاران

ز  تنهایی چو سر در چاه می کرد                   ز غم ها  شکوه ها و آه می کرد

چه  می گفتا  به  شب  اندر نهانی                  به  چاه  از   ناله های  آسمانی

دعا می خواند و آنجا داد  می زد                   ز درد و رنج و غم فریاد می زد

به   یاد  اشک آن  زهرای   اطهر                 ز فقدان و  ز  دوری پیمبر(ص)

به   یاد    فاطمه    قلبش   گرفته                  ز ناچاری غمش  در  دل نهفته

همان  ام الحسن  ،  ام  الحسینـش                گل   یاسش   و   ام الزینبـینـش

به یاد  محسن  آن   طفل  شهیدش                 که  لعنت باد   بر  قاتل  عنیدش

نماند  از   بهر  او   یاران   چندی                 بجز   قدر   کم  و  تعداد   اندی

سه تا ماندند زاصحاب پیمبر(ص)                  فقط   مقداد  و  سلمان و ابوذر

به  یاد   مالک   اشتر  که  مردی                  چو  او  هرگز  نبود اندر نبردی

علی   زیبا ترین   نام   دو   عالم                   علی   اولی ترین    اولاد    آدم

علی   آن   اولین   مر  د مسلمان                 که در جانش نشسته نور ایمان

به سیزده سالگی بهر پیمبر(ص)                   ولی گشت ووصی گشت وبرادر

علی   آن   وارث   علم      نبوت                  علی  آن   صاحب   حق  امامت

علی    معنای     عشق    آفرینش                 چراغ   روشن   تقوا  و   بینش

چرا می رفت   نخلستان      کوفه                  ز  نامردی   آن   مردان   کوفه

به نخلستان  دور  کوفه  می رفت                  ز  جور  مردمان کوفه می رفت

به  شب   آن   ناله های  آسمانی                  به اشک  و  ناله های  آنچنانی

غمش  پنهانی اندر   چاه می گفت                  اگر شادی  بدی  با ماه می گفت

به  هر جنگی  که با کفار می شد                   چو شیران حیدر   کرار می شد

ز تنهایی چون سرمی کرد در چاه                  ز  غم های  دل و از غصه و آه

اگر  چه  در زمین   تنها ..... بود                   به  راه   آسمان ها   آشنا   بود

به  یاد  رنج  زهرا گریه  می کرد                  ز فقدان   پیمبر  مویه  می کرد

---------------------------------------------------------------------------

پیمبر   کز  خلایق    برترین  بود                   بدانستی   که  حج  آخرین  بود

چو   در  خاک  غدیر  خم رسیدند                   بکردند  صبر  تا مردم  رسیدند

تمام   حاجیان  را   جمع    کردند                  سخن های فصیحش سمع کردند

سپس  دست  علی  بالای سر کرد                  وصیت  کرد و  گفتارش اثر کرد

که هر کس را که  من مولای اویم                 ز  بعد  خود  علی مولاش گویم

که هرکس دست من بالای اوهست                 ز بعد  من  علی مولای اوهست

وصی   باشد   برایم   هم    برادر                  ولی   بهر   شما   مولا و رهبر

ز   گفتار   نبی    طاعت    نمودند                 تمام   حاضران   بیعت   نمودند  

چو  پیغمبر  برفت   از   دار   دنیا                  دل   مولا   شکست  از کار دنیا

ولی   انداخت   رسم   بی    وفایی                 میان   امت   و   مولا   جدایی !

ضمان  و  بیعت  خود را  شکستند                 ز قدرت  دست  او کامل   ببستند

خلافت  را  ز  دست   او    ستاندند                 شتر  در خانه ای  دیگر نشاندند

ز  دست  او  حکومت   را   گرفتند                 همه   زین   ماجرا  اندر شگفتند

علی کز علم و حکمت هیبتی داشت                خلافت کی به نزدش قیمتی داشت

خلافت  را به  نزدش قیمتی  نیست                 به قدر لنگه کفش کهنه ای نیست

تمام  همّ  و  غمّش  بهر  دین   بود                که  دستورات قرآن کی چنین بود

سکوتش   بهر  حفظ    دین  اسلام                 که  تا  شاید  بماند  شیعه  را  نام

چنانکه  خاری   اندر چشم  او  بود                و  یا  یک  استخوانی در گلو  بود

سکوت ازشیرغران بس عجیب است             چرا؟ چون بین یارانش غریب است

بگفتا    صبر   کردم   بهر    دینم                   که  پیغمبر(ص)   بفرمودی  چنینم

نصیبش   گشت   در  آخر  شهادت                 به  مسجد  هم  به  محراب عبادت 

زیباترین رسم قدیمی

فرهنگ ما بالاترین فرهنگ دنیاست

تا روز محشر مکتب عشاق برپاست

بر پرچم حزب خدا این جمله انشاست

                                                 عشق علی از واجبات هر سجود است

                                                 بر منکرش جنات ممنوع الورود است

حیدر به درس معرفت آموزگار است

در سرزمین عشق و عرفان شهریار است

با کاروان فاطمیون همقطار است

                                                راه علی حق است دور از حقه بازی است

                                                اسلام بی نور ولایت، صحنه سازی است

دیوان او پر شد ز اشعار الهی

پرونده اش حتی ندارد یک سیاهی

عالم ندیده همچو مولا پادشاهی

                                               پیراهنش کهنه، ولی خوشبو به مُشک است

                                              هر شب غذای سفره اش یک نان خشک است

حیدر بلند آوازۀ قوم عرب بود

طعم کلامش، بهتر از طعم رطب بود

او بهترین شاگرد دانشگاه رب بود

                                               وقتی خدا از نمرۀ او مطمئن شد

                                               مولای ما فرمانروای انس و جن شد

شاٌن علی بالاتر از هر ارزیابی است

شب های پر راز و نیازش آفتابی است

در امتحان عشق، حق داده به او بیست

                                              گر چه کلام منکرانش پوچ و زشت است

                                              مزد تمام نوکران او بهشت است

کاری که حیدر کرد از کس بر نیاید

با گوشۀ چشمی گره را می گشاید

گفته نبی مادر دگر چون او نزاید

                                              نصب است بر طاق فلک، عکسی ز رویش

                                              حتی یهودی هم مسلمان شد ز خویش 

حیدر کرامت را عجب تفسیر کرده

سقف خراب عشق را تعمیر کرده 

رویای مردی را چه خوش تعبیر کرده

هر شب یتیمان عرب را سیر کرده

                                              طفلی که در شهر علی بی خانمان بود

                                              شرمنده از بابای بی نام و نشان بود

شیعه، مرام و مسلک و میراث مولاست

صدیقۀ کبری عروس و یاس مولاست

اسماء ما در دفتر عباس ِ مولاست

                                               شکر خدا مست امیرالمومنینیم

                                               مجنون نامی ِ یل ِ ام البنینیم

عشق علی روح است و ریحان است و جان است

یک نردبان بین زمین و آسمان است

انصافاً این حصن حصین ،خط امان است

                                               هر کس مسیر مرتضی را طی نموده

                                               در روز محشر ، عاقبت بر خیر بوده

آقای ما داده نمک بر سفرۀ غم

آقای ما در قبضه اش دارد جهنم

آقای ما دم داده بر فرزند مریم

                                              نقش و نماد شاه ما یک شال سبز است

                                              هر ثانیه ، ذکر علی ، آوای نبض است

بزم محبت را امامم سور و سات است

ذکر علی ، اکسیر حق آب حیات است

بی شبهه نام مرتضی رمز نجات است

                                              مشکل گشایِ شیعیان عالمین است

                                              او همسر زهرا و بابای حسین است

زیباترین رسم قدیمی، مکتب اوست

عیسای مریم گرم در تاب تب اوست                                           

عالم فدای خنده های زینب اوست

                                              این مذهب شیعه فقط یک نکته دارد

                                              بی عشق زینب زندگی معنا ندارد

منبع:وبلاگ مجانین العباس

                                                                                 

اشعار عید غدیر خم

شعر ولایت علی (ع) اشعار روز عید غدیر - شعر جشن عید غدیر- شعر هجده ذی الحجه -اشعر عید  غدیر خم -شعرمولودی

ضمن عرض تبریک به مناسبت فرارسیدن دو عید بزرگ قربان و غدیر اشعار زیر را که از وبلاگ حسن فطرس برداشتم جهت استفاده شما عزیزان در وبلاگ قرار می دهم امید است ما را از دعای خیرتان بی نصیب نکنید...

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسّکین بولایت امیرالمومنین و الائمة المعصومین علیهم السلام
نادعلیاً مظهر العجائب، تجده عونالـک فی النوائب، کل هم و غم سینجلی، بعظمتـک یاالله، بنبوتـک یا محمد و بولایتـک یاعلی و یا علی و یا علی.

***********************************


قطعه و مفرد


کعبه ام
کعبه ام من حرم ایزد منان به کفم
من از این منسب والا همه دم در شعفم
کعبه ام، لیک خودم عاشق شهر نجفم
چون علی گوهر من بود من او را صدفم
حاجیان کوی من و من که به کوی علی ام
سرخوشم چون که خودم حاجی روی علی ام

رباعی و دوبیتی


نام علی(ع)
در عرش و سماء نام علی(ع) تک شده است
در حلقه ی عاشقان چکامک شده است
دیده شب معراج دو چشمان نبی
بر بال فرشتگان علی(ع) حک شده است

شوق ولایت
دل من حرف خود را با علی(ع)  گفت
دوباره جان گرفتش تا علی(ع)  گفت
گمانم امشب از شوقِ ولایت
خداوند جلی هم یا علی(ع)  گفت

بوتراب
امشب که سری خراب دارم
در سینه طلای ناب دارم
مستانه غزل خوان شده ام من
دل در ید بوتراب دارم

از زبان علی(ع)
من وارث آیین نبی الله ام
من شیر خدایم و وصلی الله ام
در بدر و حنین دیده ای رزمِ مرا
من حیدرم و علی ولی الله ام

حکایت
حکایت تاب زلفان علی است
جهان مدهوش مژگان علی است
تو می دانی که عشق و عاشقی چیست؟
هدف از عشق چشمان علی است

هر نفسم
عشق تو شد چون به دلم منجلی
بر همه گفتم نه و بر تو بلی
چون نفسی می کشم از سینه ام
هر نفسم نام تو گوید علی

بوی تو
چشم همه تشنه ی آن روی توست
شیعه خمارِ خم ابروی توست
باد صبا چون که رسید از نجف
آن چه مشامم برسد بوی توست

صبا
صبا گر بگذری بر کوی یارم
بگو با دلبرم، زیبا نگارم
به جون هر چی عشقه توی دنیا
گلِ عشقی به جز حیدر ندارم

اشعار عروضی


لحظه های ناب
شبی من را به سوی آب خواندند
مرا در عالم مهتاب خواندند
نمی دانم چه حالی داشتم من
به بیداری و یا در خواب خواندند
مرا با خود به کوی یار بردند
به بانگ عشق را دریّاب خواندند
به دستم جامی از کوثر نهادند
به سوی لحظه های ناب خواندند
شدم چون قطره بر برگ وجودم
مرا هم شبنم نمناک خواندند
نظر بر قامت نوری نمودیم
که نامش با دلی بی تاب خواندند
تمام دل به دستان بی محابا
علی گفتند و یا ارباب خواندند
به بالای سرش قابی غزل بود
همه آن قطعه را بر قاب خواندند
جهان مولود زیبای علی را
به کعبه معجزی نایاب خواندند
از آن روزی که ضربت بر علی خورد
محل سجده را محراب خواندند
علی در علم، بعد از مصطفی بود
محمد شهر و او را باب خواندند
بدان فطرش که یار مهدی اش را
در این دنیا بسی کمیاب خواندند

قبله نما
صفحه ی مجنون دلم بسته به موی حیدر است
خواب و خیال من فقط دیدن روی حیدر است
کعبه ی من، منای من، مروه ی من، صفای من
عقربه ی قبله نما، یکسره سوی حیدر است
حج نروم بدون او از چه به احرام شوم
چون حجر الاسود من چشم نکوی حیدر است
باد صبا که مرده را حیات نو عطا کند
وزیدنش ذره ای از شمیم بوی حیدر است
گاه دلم سوی نجف، گاه رود غدیر خم
این دل دیوانه ی من به جستجوی حیدر است
عزم سفر نموده ام تا حرم ابوتراب
مسافرم مقصد من رفتن کوی حیدر است
طعنه ی دشمن علی هیچ اثر نمی کند
مرحم نیش دشمنان، نوش سبوی حیدر است
نغمه ی جمع شیعیان یکسره باشد این چنین
لعنت بی شمار بر آن که عدوی حیدر است

هو یا علی(ع)
عشق تمام عالمی، هم جن و هم انس و ملک
هست از وجود پاک تو خلق السماء و الفلک
مشکل گشای هر دلی نامت گره وا می کند
هر کس دلم را بشکند نام پیدا می کند
ای نور چشم مصطفی، میر و علمدار حنین
ای همسر خیر النساء ، باب حسن باب حسین
شاه عرب، شیر خدا، ای شافعِ روز جزا
شیعه بگوید یک صدا، هو یا علی مرتضی
وقتی که از هو یا علی در محفلی دم می زنم
کاخ تمام دشمنان یک باره بر هم می زنم
دستم بگیر ای پادشه در درگهت چون نوکرم
باشد برایم افتخار، اینکه غلام حیدرم

عشق علی(ع) است و بس
پادشه و تاج سر عشق علی است و بس
اسوه ی ایمان، گوهر عشق علی است و بس
چونکه ولادت شده در کعبه ی عشق و صفا
فاش بگویم پسر عشق علی است و بس
ای که هوای غم عشاق نمودی بدان
مرحم هر دردِ سر عشق علی است و بس
دور و بر فاطمه چون شمع علی سوخته
دان که چرا بال و پر عشق علی است و بس
گشته به هر جنگ، چو سدّی بَرِ پیغمبرش
چونکه تهنتن سپر عشق علی است و بس
عشق حسین و حسن و زینب نالان او
این سه همه خود شرر عشق علی است و بس
گر چه ابالفضل قدش سر و رخش چون مه است
اوست ز نسلِ قمرِ عشق علی است و بس

تفسیر انما ولیکم الله و رسوله ...
لحظه ای عاشقانه خو گشتم
با دلم گرم گفتگو گشتم
نیمه شب بود و نیمه های رجب
گفتم ای دل چها کنم ز طرب
دل بگفتا به عشق شا ه جهان
استخاره نما تو با قرآن
هر طلیعی در آن نمایان شد
معنی اش رمز مستی جان شد
این من و دل، تقدس هر آه
وا نمودم به ذکر بسم الله
آیه ای شد عیان چو نور ماه
مائده بود و پنجم از پنجاه
آیه را بر حریم لب راندم
معنی اش را برای دل خواندم
دین پرستان ولایت از والاست
حق ولی و پیمبرش مولاست
دیگر آن کس ولایتش عظماست
کاو سرشتش ز عالم بالاست
با خدا در نماز خود نازد
در نمازش زکات پردازد
دل کمی در خودش تعقل کرد
با رگ قلب من تفعل کرد
گفت و با من حدیث آن دانی
گر ندانی چو مرده بی جانی
سائلی لحظه ی صلات عشق
او طلب می کند زکات عشق
گوهری از سلاله ی مهتاب
در رکوعش چو عاشقی بی تاب
با اشارت زکات او داده
همچو شاهی برات او داده
تا که انگشترش برون گردید
آیه ی حق به راکعون گردید
آن که باشد نماز می سازد
در نمازش زکات پردازد
آن که باشد بهشت در بالش
هستیان را شفا دهد شالش
کیست آن، حل مشکلش خوانند
میر ذات السلاسلش خوانند
کیست آن با نگاه روحانی
راهبی را کند مسلمانی
کیست او، یاور نبی الله
غیر حیدر، علی ولی الله

یا حیدر
وقتی که می گم یا حیدر، دلِ من پرنده می شه
توی سبقت از ملائک، باز دلم برنده می شه
می گن عاشقای مولا، اشکاشون مثلِ گلابه
چونکه در تموم دنیا، گلشون ابوترابه
کسی که دیوار کعبه، پیش مقدمش دو تا شد
عاشق ولادت اون، نه که ما بلکه خدا شد
«اگه گلهای بهار، همه عالم رو بگیره
گل حیدر گل عشقه، هیچکی جاشو نمی گیره»
امشب از عشق وجودش، چشامون بارون می باره
واسه شهر نجفِ اون، دلامون چه بی قراره
می خوام امشب تا سحرگاه، دلمو رو دست بگیرم
با تمامی توانم، یا علی بگم بمیرم

دنیای من
به خدا قسم علی تموم دنیای منه
هر کجا علی باشه منزل و مأوای منه
این دل عاشق من مست علی مرتضاست
درد من درمون من دست علی مرتضاست
به جز از عشق علی چیزی رو در دل ندارم
عاشق علی ام و ذره ای مشکل ندارم
هر کی عاشق علی باشه چیزی کم نداره
روز محشر که می آد غصه و ماتم نداره
چشم من منتظره ی لحظه ی دیدارِ توئه
دلم افتاده به خاک مجنون و بیمارِ توئه
قسمتم کن آقا جون نجف زیارت بکنم
کنار ضریح تو عرض ارادت بکنم

مولانا علی(ع)
عالمی این جمله می گویند مولانا علی
دل ز هر آشفته می شویند مولانا علی
تو به دل دادی علی جان سائلی عشق خود
سائلان هر لحظه می جویند مولانا علی
خاکیان با گُل ولی افلاکیان با بوی عشق
این به لب دارند و می بویند مولانا علی
لاله و یاس و شقایق همچو گلهای دگر
جمله از عشق تو می رویند مولانا علی
خیل آنان که طریق عشق حق طی کرده اند
راه تو پیوسته می پویند مولانا علی

هو یا امیرالمؤمنین(ع)
توتیای هر دو چشمم گردِ راه حیدر است
من که یک عمری حیاتم در پناه حیدر است
هر کسی روی نگارش دل به یغما می برد
آن چه برده هوش من آن روی ماه حیدر است
هر که گوید نغمه ی هو یا امیرالمؤمنین
یار حیدر می شود جزء سپاه حیدر است
با وصالش خوانده ام درس شهامت در الست
گریه های روز و شب یک ذره آه حیدر است
چشم او دیوانه کرده چشم من را از ازل
حسرت چشمان من گوشه نگاه حیدر است
رمز یا زهرا به وقت حمله ی شیر خدا
ضربه های از ذوالفقار و تکیه گاه حیدر است
هر که دارد آرزویی در سرای زندگی
آرزوی من فقط آن بارگاه حیدر است

علی(ع) مدد
من و از کوچیکی نوکر علی صدا زدند
بچه بودم به گوشم حلقه ی مرتضا زدند
مادرم با اسم اون قلب منو دیوونه کرد
شهدِ جانِ من و با نام علی نموونه کرد
من شدم شیعه ی حیدر، آدمی با اقتدار
نام اون برای من شد سَنَدی، یه اعتبار
دل من پر زد و رفت کنج نجف خوونه گرفت
دست من پیاله شد از اون یه پیمونه گرفت
عهد خود بستم و خووندم نام اون رو بی عدد
دست به زانو زدم و صدا زدم علی مدد
هر کی دلداری داره، من مه و ماهم علیه
شب قبر و تاریکی، پشت و پناهم علیه
می دونه دوستش دارم، مهتاب قلبم علیه
به خدا غلامش ام، ارباب قلبم علیه
حیدری مذهبم و عاشق ایوون طلاش
زندگیم و می ریزم هر روز و شب زیر پاهاش
می گن اربابم علی لحظه ی تلخ مردنم
برق شیرین نگاش مرحمی می شه بر تنم
کاشکی صد مرتبه، مرگم رو در آغوش بگیرم
تا با دیدن علی زنده بشم باز بمیرم
اگه دشمنای اون طعنه به شیعه می زنند
طعنه رو از روی خشم و بغض و کینه می زنند
یه روزی خدا به ما شاه گُل و گلاب می ده
مهدیِ علی می آد به دشمنا جواب می ده

اصل قرآن
دین اسلام ناب احمد را، مرکز اقتدار علی باشد
در سرای خیال هر مردی، مرد با اعتبار علی باشد
گر پیمبر رسول ایمان است، عهده دار کلید قرآن است
شیر میدان غزوه ی ایثار، یکه و تکسوار علی باشد
گر چه رهراست مادر سادات، گر چه زهراست ام آل الله
شیعه را مایه ی مباهات است، شوهر بی قرار علی باشد
مجتبی گر که یوسف زهراست، او ز نسل اصیل زیبائیست
چونکه یوسف ز صلب یعقوب است، مجتبی را تبار علی باشد
گرحسین بن‌حضرت‌حیدر، همچو لاله نشسته در خون است
هان بدان ای اسیر ثارالله، صاحب لاله زار علی باشد
زنیب از آن سبب خطیبی شد، در میان محافل دشمن
چون که استاد عرصه ی درسش حیدر نامدار علی باشد
آن یلی که به غرشش دشمن لرزه بر قامتش نمایان شد
نام او بود حضرت عباس، او ز نسل نگار علی باشد
در غدیر آمدش پیمبر خود، پیش چشم ملائک و آدم
گفت بعدِ من بدان عالم، رهبر ماندگار علی باشد
اصل قرآن و قاری و ترتیب، اصل ایمان و منشأ تکبیر
روزه و هم نماز و خمس و زکات، صاحب ذوالفقار علی باشد

خوش به حال سیّدا
در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا
بی گمان حتی نبی و فاطمه، عالمین و انبیاء، ذکر همه
بی گمان حتی خدا گوید خدا، خوش به حال سیّدا

اشعار نو


در حال آماده سازی ...

 

ذکر و سرود


بلور چینی
امشب که فصل بلور چینی نخل طلاست
با من بگو دلت دستِ شیر خداست
هر جا باشه ـ هر چی بشه ـ فقط درگیره یارمه
هر کی می خواد ـ هر چی بگه ـ علی مولا نگارمه
علی علی علی ـ علی مولا(4)
درد جهان به گوشه ی چشمش دوا شود
وای آن زمان که دل به رخش مبتلا شود
تو شهر عشق و عاشقی دیونه ی عشق دلبرم
تو کوچه های مجنونی در به درِ کوی حیدرم
علی علی علی ـ علی مولا(4)

خمِ غدیر
من از خمِ غدیر تو همیشه می نوشم
محبّتت آقا شده چو حلقه بر گوشم
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)
دست نبی گره شده به دست مولایم
خوشم که شیعه ی علی همسر زهرایم
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)
امیر دل شیر خدا علی مدد حیدر
می رسد از دلم ندا علی مدد حیدر
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)

به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دلی دارم به نام حیدر
دلبری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
سری دارم به نام حیدر
سروری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
یاری دارم به نام حیدر
یاوری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دل هر کی یه جایی بنده
واسه ی دلبری می خنده
دل من هم علی پسنده
واسه مولا فقط می خنده
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دل من غوغایی نداره
جز علی سودایی نداره
دل عاشق به عشق حیدر
تو جهنم جایی نداره
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)

روح نمازم
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
وصی الله تویی حیدر، ولی الله تویی حیدر
همه ی حاصلِ دینِ ، نبی الله تویی حیدر
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
هر که دل بر تو سپرده، زنده باشد نه که مرده
به سرا پرده ی عشقت، دل عالم گره خورده
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
تو که سلطان جهانی، به جهان روح و روانی
به سر انگشت نگاهت، شود عالم دورانی
به سرت تاج شهامت، به کَفَت جام شهادت
عَلَم سرخ عروجت، شده محراب عبادت
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
همه کس نام تو گوید، همه جا عشق تو جوید
لاله و یاس و شقایق، همه با اذن تو روید
یا علی شیر خدایی، به مَلَک شاه و همایی
سائلان بر تو بنازند، که تو دنیای سخایی
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)

خنده ی گیرا
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
چشمای زیبایی داره ـ علی جان
قد تماشایی داره ـ علی جان
بگم ز ناز خنده هاش ـ علی جان
خنده ی گیرایی داره ـ علی جان
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
اگه دل و شیکار کنه ـ آقامون
دل می مونه چیکار کنه ـ آقامون
می تونه با چشمِ سیاش ـ آقامون
خدا رو بی قرار کنه ـ آمون
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
دلم براش تاب و تبه ـ به والله
خواب و خیالم هر شبه ـ به والله
این و بگم صفا کنید ـ به والله
عشق حسین و زینبه ـ به والله
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
توی چشاش یه الماسه ـ ماشاء الله
عطر تنش بوی یاسه ـ ماشاء الله
غدیره امروز غدیره ـ ماشاء الله
روزِ بابای عباسه ـ ماشاء الله
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان

غدیر
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
کهکشان ها طشتی از نور آوردند
آسمان ها دورِ حیدر می گردند
حاجیان پیش چشم افلاکیان
جمله با عشق بیعت حیدر بیعت کردند
همیشه قلبم ـ آقام حیدر
توی غدیره ـ آقام حیدر
اینو می خوونه ـ آقام حیدر
آقام امیره ـ آقام حیدر
امیر قلبم علی مولا (4)
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
در غدیر خم دستش دستِ پیغمبر
دینی گشته رویِ ساقی کوثر
گفته پیغمبر آن که سرورش هستم
بعد از این دیگر باشد سرورش حیدر
آقا فداتم ـ آقام حیدر
خودم گداتم ـ آقام حیدر
تا زنده باشم ـ آقام حیدر
خودم باهاتم ـ آقام حیدر
امیر قلبم علی مولا (4)
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
شیعه در شادی و غم یا علی گوید
آل پیغمبر هر دم یا علی گوید
در سماء ذکرِ مَلَک یا علی باشد
حضرت داور خود هم یا علی گوید
علی کلامه ـ آقام حیدر
علی آقامه ـ آقام حیدر
حسرت عمرم ـ آقام حیدر
جواب سلامه ـ آقام حیدر

عید حیدر(ع)
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
دل من مثِ یک کبوتر، واسه عشق علی می میره
وقتی می خواد بره به پرواز، از تو مولا مدد می گیره
ولی امشب یه جای دیگه است، انگاری رفته تو غدیره
مستِ مستِ غزل می خوونه، می گه عشقم علی، امیره
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
بذار این دل بگه بدونند، که تو مولای عالمینی
تو چه با هیبت و بزرگی، پدر زینب و حسینی
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
اگه اوّل حضرت آدم اومد و ساکن زمین شد
هدفش دیدن شما بود، مست روی تو مه جبین شد
اگه نوح از همه جدا شد، کشتی عشقشو به آب زد
به خداوندیِ خداوند، اون رو از عشق بوتراب زد
اگه موسی عصای خود را، زد و دریای نیل دو تا شد
همگی بر امر علی بود، سببش رخصت آقا شد
اگه عیسی به یک اشاره، به دمی مرده زنده می کرد
واسه این بود که چشم مستت، به رخ مرده خنده می کرد
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
اگه اللهِ لایزالی همه عالم رو آفریده
واسه این بود که چون تو دلبر، گل زیباتری ندیده
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)

ثمر حاجتم
عشق تو شد پناه من ـ علی مولا علی
حبّ تو تکیه گاه من ـ علی مولا علی
من ز تو شادم وصیِ مصطفی
دل به تو دادم علیِ مرتضی
ای یارم (یا حیدر) دلدارم (یا حیدر)
ای دینم (یا حیدر) آئینم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
مهر تو حاصلم شده ـ به خدا روز و شب
عشق تو قاتلم شده ـ شده ام جان به لب
کن تو خلاصم دل من را بگیر
تا که شوم پیش رخت سر به زیر
امیدم (یا حیدر) خورشیدم (یا حیدر)
ایمانم (یا حیدر) قرآنم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
از همه دل بریده ام ـ به تو دل بسته ام
از کرمت شنیده ام ـ ز همه خسته ام
در حرمت مرغ دلم پر زده
پشت درِ خانه ی تو در زده
محبوبم (یا حیدر) مطلوبم (یا حیدر)
ای جانم (یا حیدر) جانانم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
شمس جمال حضرتت ـ همه ی حسرتم
زیارتت، زیارتت ـ ثمر حاجتم
ورد زبانم شده ذکر علی
خواب و خیالم شده فکر علی
افکارم (یا حیدر) غمخوارم (یا حیدر)
شیدایم (یا حیدرم) غوغایم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)

نذر
همه ی زندگیم، نذر وجودِ علی شد
سبب خلقت من، بسته به بودِ علی شد
دیوونه ی تو بودن ـ واسه من سرنوشته
خدا رو قلبم اوّل ـ نام حیدر نوشته
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)
آقای مهربونم، امیر المؤمنینم
مددی تا نَمُردم، نجف را ببینم
آقا در طول عمرم ـ عشق تو رو خریدم
زیباتر از تو دلبر ـ تو این جهان ندیدم
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)
همه عالم می دوونند، که تو دامِ تو هستم
مثِ آهوی وحشی ـ فقط رامِ تو هستم
دلم اینو می دونه، که چقدر مهربونی
شب تاریک قبرم، خودتو می رسونی
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)

ساقی
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
ز میِ آن میخانه ات ـ قدحی ده بنوشم
مرامِ عاشقی تو ـ زده حلقه به گوشم
منم عبدِ دیوانه ات ـ بُرده عشقِ تو هوشم
گل محبتِ تو را ـ به عالم نَفروشم
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
دلم امشب دیوانه ی ـ گُلِ رویت علی جان
تن و جانم نثارِ یک ـ تارِ مویت علی جان
شده ام من که خادمِ ـ سرِ کویت علی جان
گره خورده کارِ دلم ـ به ابرویت علی جان
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
دلِ مجنون پر می کشد ـ به سوی بارِگاهت
بده تسکین دردِ مرا ـ فدای روی ماهت
تمام درد و ناله ام ـ حسرت از یک نگاهت
مرکزِ پرگارِ دلم ـ شده خالِ سیاهت
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
امامِ اولین من ـ تویی شاهِ ولایت
شده کارم به روز و شب ـ همه مدح و ثنایت
تویی مرحمِ به قلبِ من ـ منِ عاشق گدایت
میانِ هر دو چشمانم ـ صنما جای پایت
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)

عیدِ شیعه ها
گل بارونه ـ غم گریونه ـ دل ها دوباره پر می گیره
خدا می گه ـ فرشته ها ـ زودی برید زمین غدیره
تمام آسمون پرِ فرشته ـ فرشته
رو بال اون فرشته ها نوشته ـ نوشته
بریم غدیر که اونجا هم بهشته ـ بهشته
فرشته ها پر می زنند، به هر طرف سر می زنند
بین زمین و آسمون، نعره ی حیدر می زنند
مولانا علی مولانا (4)
ستاره ها، سیاره ها، می گیرند از چشم همه رو
علی دوستا، با شیعه ها، همه می گن نغمه ی یا هو
انگار که تو هر دو جهان بهاره ـ بهاره
دست علی تو دستای نگاره ـ نگاره
دیدن داره دست دو تا ستاره ـ ستاره
دلم اسیره علیه، مست غدیره علیه
نبی می گه مسلمونا، اون که امیره علیه
مولانا علی مولانا (4)
افلاکیان، با عرشیان، عاشقن و علی سرشتند
یه یا حیدر، با رنگ سبز، رو طاق عرشِ حق نوشتند
نوشتن عاشق علی چو ماهه
اگه گدا باشه ولی یه شاهه
کسی که بی علی باشه تباهه
دلم علی رو می خونه، حبّ علی رو می دونه
فکر نکنم حتی آتیش، این دلم و بسوزونه
آسمون ها ـ کهکشون ها ـ ستاره بارون شدن امشب
عرش اعلا ـ نبی و مولا ـ هر دو تا مهمون شدن امشب
چون شب عید شیعه ها، غدیره ـ غدیره
دلا به ذکر یا علی اسیره ـ اسیره
علی مدال رهبری می گیره ـ می گیره
خوشا به حال سیّدا که جدّ اون ها علیه
میون قلب سیّدا یه نورِ سبزِ جلیه
مولانا علی مولانا (4)
امشب در دل ـ فرشته ها ـ عشق غدیر خم و دارند
امشب حیدر ـ با پیغمبر ـ نغمه ی اکملتم و دارند
زمین و آسمون که در خروشند ـ خروشند
لباس عشق و معرفت می پوشند ـ می پوشند
از خم مستی غدیر می نوشند ـ می نوشند
ای دل سرگشته ی من این همه غوغا رو ببین
میون جمع اهل بیت شادی زهرا رو ببین
مولانا علی مولانا (4)

عشق الست
علی ای عشق الستم ـ دل و دینم به تو بستم
ز خمِ عشق تو مستم ـ تا ابد حیدری هستم
تو دین و دنیای منی (یا علی مولا)
تمام سودای منی (یا علی مولا)
امیر و مولای منی (یا علی مولا)
امید فردای منی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ  یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)
هست تمام هستیان (هست از حیدر (3))
مستی عاشقان دین (مست از حیدر (3))
علی ای باغ و بهارم ـ تویی محبوب و نگارم
در شب اوّل قبرم ـ من امیدی به تو دارم
پشت و پناه من تویی (یا علی مولا)
گرمی آه من تویی (یا علی مولا)
اوج نگاه من تویی (یا علی مولا)
رهبر راه من تویی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ  یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)
نظر نما شاه عرب (شیر یزدان (3))
مدد علی مرتضی (شاه مردان (3))
تویی سلطان کرامت ـ تویی آن شاه شهامت
فاتح قلعه ی خیبر ـ من به قربان مرامت
تو جانشین احمدی (یا علی مولا)
حجت حق سرمدی (یا علی مولا)
بر همگان سرآمدی (یا علی مولا)
نور دلِ محمّدی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ  یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)

 

شور و بحر طویل


علی(ع) یا علی(ع)
عبد امیرم ـ عاشق پیرم ـ امشب و مستِ ـ خمِ غدیرم
بعد نبی ام ـ علی ولی ام ـ شاکرِ لطف ـ ربِّ جلیّم
گوهر افلاک ـ ای پدر خاک ـ تو جانشینِ ـ سیّد لولاک
ساقی کوثر ـ فاتح خیبر ـ به حق نهاده ـ نام تو حیدر
همسر زهرا ـ وصیِ طاها ـ ای که تویی تو ـ سیّد و مولا
حجّت یزدان ـ حامی قرآن ـ رهرو راهت ـ پیرو ایمان

علی(ع)

از الستم ـ با تو هستم ـ من به عشقت ـ دیده بستم ـ هر زمانی ـ دل شکستم ـ من به نامت ـ دل رو بستم ـ دل تو باشی ـ دل پرستم ـ می تو باشی ـ می پرستم ـ از خود و از ـ جمله رستم ـ در ره تو من نشستم ـ بین خوابم ـ تب و تابم ـ تا که دیدم ـ عشق نابم ـ با خودم این ـ جمله گفتم ـ دل به دستم ـ دل به دستم ـ تا تو هستی ـ من که هستم ـ تا تو باشی ـ من چه هستم ـ ای نگارم ـ نوبهارم ـ تکسوارم ـ گلعذارم ـ شمع عشقِ ـ شام تارم ـ بی قرارم ـ بر تو یارم ـ دل فکارم ـ ترسم آخر ـ خون ببارم ـ هر دمی تو ـ کار و بارم ـ کم ندارم ـ غم ندارم ـ تا تو باشی ـ در کنارم ـ هر چه دارم ـ از تو دارم ـ تا دمی در ـ سینه دارم ـ از علی دل ـ بر ندارم ـ سوز و سازم ـ ای نیازم ـ رمز و رازم ـ بر تو نازم ـ تا تو هستی ـ دلنوازم ـ پیش دشمن ـ من نبازم ـ من که تنها ـ بر تو نازم ـ از جهانی ـ بی نیازم ـ با تو هر جا ـ من بتازم ـ ای نگارِ ـ چاره سازم ـ خال تو مهرِ نمازم ـ ای تو دلبر ـ ای تو سرور ـ ای تو رهبر ـ ای تو ساقی ـ تویی باقی ـ تویی ساغر ـ تویی زیور ـ تویی مهتر ـ تویی بهتر ـ تویی عشق ـ دلِ کوثر ـ تو که یاری ـ به پیمبر ـ تویی صفدر ـ تویی یاور ـ تویی میرِ ـ همه لشکر ـ تویی مولا ـ علی حیدر ـ علی حیدر ...



منبع: وبلاگ حسن فطرس

شعر شهادت امام محمد باقر(ع)

مطالب زیر از وبلاگ کاروان دل برداشته شده است. 

 

گریه می کنی ...

« السلام علیک یا باقر العلوم (ع)  »

بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی
با هر بهانه در همه جا گریه می کنی

در التهاب آهِ خودت آب می شوی
می سوزی و بدون صدا گریه می کنی

هر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد
اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسّمی
وقتی برای خون خدا گریه می کنی

آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود
با ناله های وا عطشا گریه می کنی

با یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟
هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی

با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار
هر صبح با نسیم صبا گریه می کنی
  

 

 

هفتاد و چند داغ شقایق

تنها تر ین غر یب  دیار  مد ینه  بود

او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود

صد باب علم از کلماتش گشوده شد

در بین عالمان به  خدا بی قرینه بود

این خا نواده  نسل نجات و هدایتند

او نا خدای پنجمی  این  سفینه  بود

نا ن آور  همیشة  هر  کو دک  یتیم

بر شانه های خستة او جای پینه  بود

آتش گرفته باغ  دلش  از  شراره ای

سهم  امام  خستة  ما  زهر  کینه بود

همواره آسمان دلش رنگ لاله داشت

هفتاد و چند داغ  شقایق به سینه بود

دشت نگاه  او پُرِ گلهای اشک  بود

یاد آور حکایت  سقا و مشک  بود

 

 

 

 

کبوتر غریب

باقر علوم عا لم ،  عا لم آ ل پیمبر

غربت و مظلومیت رو ، برده ارث از بابا حیدر

دلش از غصه گرفته ، غم و دردش بی شماره

غیر اشک چشم خیسش ، دیگه همدمی نداره

از شرار زهر دشمن ، آب شده پیکر خسته ش

غیر آه دل نداره ، مرحمی دل شکسته ش

یه کبوتر غریبه ، بی سر و سامونه حالش

می خواد پر بگیره اما ، سنگ غم خورده به بالش

   *

پسرم بیا کنارم ، که دیگه رفتنی ام من

بیا تا برات بگم از ، ظلم و کینه های دشمن

به خدا یادم نمی ره ، اون همه ماتم و آزار

دشنام و سنگهای کینه ، خنده های سر بازار

مونده بود به زیر نعلِِِِِِِِِِِِِ  اسبها لاله های چیده

روی نیزه های بی رحم ، می دیدم سر بریده

اشعار شهادت امام محمد باقر(ع)

شمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام باقر(ع) اشعار زیر از وبلاگ حسن فطرس می باشد. 

التماس دعا 

رباعی و دوبیتی


ساقه
تسلیت صاحب شیعه که غمی دیگر شد
برگ مژگان ملائک ز سرشکش تر شد
بسکه بر ساقه‌ی گل ریخت عدو زهر جفا
پنجمین گل ز گلستان علی پرپر شد

 

اشعار عروضی


یادگار کربلا
خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا
قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا
شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی
غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا
ای آنکه در کرب و بلا، گفتی به عمه رازها
کن راز زینب برملا، ای یادگار کربلا
ای همصدای کودکان، همبازی بنت الحسین
کی می زنی دل را صلا، ای یادگار کربلا
ای آشنا با تشنگی، ای هم صدای العطش
دل بردی از اهل ولا، ای یادگار کربلا
ای آنکه بین حجره ات، در لحظه های آخرین
ذکرت حسین و کربلا، ای یادگار کربلا
فطرس به شام ماتمت، آخر چه گوید از غمت
چشمش به گریه مبتلا، ای یادگار کربلا

 یاد
یاد دارم که کربلا بودم
از غریبی چه ناله ها کردم
جسم جدم میان مقتل بود
با رقیه چه گریه ها کردم
******
یاد دارم که باب بیمارم
خون دل از عدوی کین می خورد
خواست جد من کند یاری
لیک ناگهان زمین می خورد
******
یاد دارم که بزم شرم یزید
خیزران آتشی بر این دل زد
من خودم با دو چشم خود دیدم
عمه سر را به چوب محمل زد
******
یاد دارم که در خرابه ی شام
بر دلم کوه عقده ها مانده
آمدم من مدینه اما وای
عمه‌ی من رقیه جا مانده

 

اشعار نو


در حال آماده سازی ...
 

ذکر و سرود


یار رقیه(س)
گوهر آل رسولی
به جهان نور دو عینی
پسر کرب و بلائی
نوه‌ی پاک حسینی
باقر علم جهان را تو ملقب باشی
تو به یادآور هر ناله‌ی زینب باشی
دل شیعه نگرانت
زهر کین برده توانت
حضرت باقر(ع) (2)
تو شفای دل زارت
همه جا فکر حسین است
به لبِ غرق به خونت
همه دم ذکر حسین است
نظرت می رسد آن لحظه اسیرت کردند
سمّ  اسبان عدو یکسره زیرت کردند
عطش آمد به سراغت
علی اصغر شده داغت
حضرت باقر(ع) (2)
نازنین یارِ رقیه
ای تو غمخوارِ رقیه
تو بگو علت رازِ
چشمای تارِ رقیه
ای که از زهر و عطش ناله زنان می سوزی
از غم شام بلا، گریه کنان می سوزی
دشمن ار دور و برت شد
عمه زینب سپرت شد
حضرت باقر(ع) (2)

شعر روز عرفه

اشعار زیر از حسن فطرس می باشد.

التماس دعا داریم....

قطعه و مفرد

آبآب از کویر می‌سوختدردش به کوه می‌گفت

جمله‌های سنگینوقتی امام فرمود آن جمله‌های سنگینجا داشت کوه رحمت صحرا و خاک می‌شد

رباعی و دوبیتی

شرحشرح دعای عرفه، خون دلِ خونِ خداستفلسفه ی وجودی اش، غم تمام انبیاستبر دل حکومت می کند هر جمله اش دانی چرا؟چون عرفه ورودِ به، محرم و کربلاست

اشعار عروضی

ساحل عرفهتنگ غروب و ساحلِ شور و نوای عرفهشکسته کشتی دلم، به ناله های عرفهبر پرِ سجاده‌ی دل، گره نشسته، وا نماای گل سجاده نشین، به یک دعای عرفهبه روی خاک بسته‌ام، تیمم نیایشیتو را قسم اشارتی، بر این گدای عرفهدخیلِ بندِ خیمه‌ی عزیزِ آل کوثرمشفا بده مریض را، تو ای شفای عرفهقسم به جد اطهرت، قسم به اشک مادرتبه هر نفس بخوانمت، به نغمه‌های عرفهرها نمی‌کنم تو را، غریب دشتِ زمزمهمن و غروبِ قسم و تو و خدای عرفهچه کرده‌ای تو با دلم، در این نسیمِ واپسینبه روضه‌ای مهار کن! تو عقده های عرفه اشعار نو شکوهآئینه‌ در کنارِیک قافله بلورششکوه به سنگ می‌کرداو داشت با دعایشپندی به مردمانصد حال و رنگ می‌کردسر بندِ هر نوایشذکر خدای منانگویی که قبل رفتناحساسِ جنگ می‌کرداو داشت با چنین کاراز عاشقانِ کویشاز همراهان عاشقرفع درنگ می‌کردآن دور، دشمن اواز این همه پلیدیاحساسِ ننگ می‌کرد

ذکر و سرود

مهربان خدا

این‌ها که همره منعازم به کربلایندافلاکی زمینندگلچیده‌ی خدایندای خالق جهان‌ها        محبوبِ عاشقانیجان همه به دستت      حامیِ کاروانیای مهربان خدایم (3)آغاز این سفر شددردِ دل و حکایتنزدِ تو ای خدایمکی من کنم شکایتبنگر حسین چگونه       راضی به هر رضایتیارب ببین چه زیبا        جان می‌کنم فدایتای مهربان خدایم (3)

یک رباعی زیبا در مدح امام رضا (ع)

آرزویم نه به دل باغ بهشت و حور است

نه مرا جنت و فردوس برین منظور است

یا غریب الغربا میوه قلب زهرا(س)

خواهشم خواهش سلمانی نیشابور است

مدح امام رضا(ع)

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

سخن به مدح تو باید فصیح و کامل گفت
هم از شکوه مقامت ، هم از فضائل گفت

شبیه صائبِ صاحب سخن قصیده نوشت
غزل غزل سر زلف تو را چو بیدل گفت

نه چند مثنوی و قطعه و غزل ، باید
که شرح قصة حسن تو در رسائل گفت

عبا ، نه ... اینکه گدای شما شدم کافیست
حدیث حسن تو کی می توان چو دعبل
گفت

تفضلی ! که فقط از تو خوانده ام یک عمر
و من نگفته ام و هر چه بود این دل گفت

زلال اشک مرا از تبار کوثر کن
در آسمان دو دستت مرا کبوتر کن
*

به قفل بسته کلید اجابت است اینجا
که آستانة جود و کرامت است اینجا

به دلنوازی جان در رواق او بنشین
چرا که قبر مسیحای عترت است اینجا

بکوش تا پرِ پروانه اش شوی ،‌ زیرا
پر از تلأ لؤ شمع هدایت است اینجا

زلال اشک تو از چشمة خلوص دل
همیشه إذن دخولِ زیارت است اینجا

نه دیدن حرم و قبر و صحن و گلدسته
هدف وصال حقیقی حضرت است اینجا

دوباره کسبِ ثواب هزار حج کردم
طواف قبرِ تو یا ثامن الحجج کردم
*

ببین که حال و هوای حرم چه عرفانیست
پر از بلور و کبوتر پر از چراغانیست

به لطف گنبد و گلدسته های زر پوشش‌
همیشه صحن حرم پر فروغ و نورانیست

کجاست روضة رضوان به غیر از این مرقد
کجاست جنت الأعلی اگر که اینجا نیست

صدای پر زدن بال جبرئیل است این
در ازدحام حرم گرمِ عطر افشانیست

حدیث سلسله از یادمان نخواهد رفت
ولایتت به خدا شرطی از مسلمانیست

هزار مرتبه شکر خدا که نور تو
چراغ زندگی مردمان ایرانیست

کتاب رأفت و مهرت پر از حکایتها
نظیرِ قصة آن پیر مرد سلمانیست

ز یادِ مردمِ سایه نشین ایوانت
نرفته خاطره های نماز بارانت
*

سلام ! مظهر یکتای « لیس إلا هو »

سلام ! حضرت خورشید ! ماهِ یوسف رو

مقام عصمتتان « إنما یرید الله »
قسم به اشهد أن لا اله الا هو

شبی نشان بده از باب « یطمئن قلوب »
به چشم خسته­ مان گوشه ای از آن ابرو

دخیل گریه ببندید زائران اینجا
به حلقه های ضریح مطهر از هر سو

چگونه ضامن دلهای ما نخواهد شد
رئوف شهر که کرده ضمانت آهو

خوشا به حال کسی که شبیه اهل نظر
به خدمت حرمش گیرد از مژه جارو

غباری از اثر رفت و آمدش شاید
شبیه فرش حرم بر روی سرش باشد
*

همیشه باغ لبش غنچة تبسم داشت
که خنده با لب نورانیش تفاهم داشت

تمام عمر شریفش ، مکارم الأخلاق
به لحظه لحظة  اوقات او تجسم داشت

اگر امام رئوف است ، بسکه همواره
به سینه دغدغة مشکلات مردم داشت

برای رزق تمامِ کبوتران شهر
حیاط خانة آقا همیشه گندم داشت

هر آنکه جرعه ای از جام معرفت نوشید
سری به خاک قدوم امام هشتم داشت

و هر فرشته برای تبرک بالش
به خاک راه امامِ رضا تیمم داشت

برای ما به جز این آستان پناهی نیست
از آسمانِ حرم تا بهشت راهی نیست

*
تویی که این همه دارالشفایِ دل داری
نرفته از حرمت نا امید بیماری

دوباره نغمة نقّاره خانه می آید
شفا گرفته کسی با تفضّلت ! آری

کجاست گوش دلی تا که بشنود هر روز
از این ترنم نقاره بانگ بیداری

دو بال پر زدنت را قنوت اشکت کن
ببین برای پریدن عجب سبکباری

دوباره پنجره فولاد و إذن کرب و بلا
میان صحن حرم شد چه گریه بازاری

دوباره روضه گرفتند زائران اینجا
بیاد مشک عطش نوش و خشک سرداری

رهاست در نفس این حرم شمیم یاس
به یاد علقمه و قبر حضرت عباس