دیدنیه حالم ، با اشک زلالم ، وا شده دو بالم
که پر کشیدم من ، سمت آسمونا
کریمة عالم ، ملیکة قلبم ، یا که خود مریم
رو بال ملائک ، اومده به دنیا
فرشته ها از آسمون هفتم
با دسته گل دارن میام سوی قم
تو ازدحامشون دلم میشه گم ، میشه گم
گلبارونه باغ دلها ، لبامون غرق تبسم
توی بارون ستاره ، اومده زهرای دوم
--------------------------
دستای توسل ، چشمه تغزل ، هزار آسمون گل
همراه دلامون ، به مقدم یاره
شفیعة جنت ، کریمة عترت ، ملیکة عصمت
همه می دونند که ، بانوی بهاره
اگه دلداگیمون از قدیمه
تو حرم بهشتی کریمه
تا قیامت دل همه مقیمه ، مقیمه
همه عالم در طواف ، گنبد و گلدسته هاشه
همیشه بال ملائک ، فرش راه زائراشه
--------------------------
گنبد طلاشو صحن باصفاشو اون کفشداریاشو
به خدا نمیدم ، به تموم عالم
سنگفرشای مرمر ایوون و کبوتر مسجد بالاسر
دل برده ز دستم ، همیشه و هر دم
این دلی که با عنایت حضرت
پائین پاش یه عمر داره اقامت
امشب می خواد تذکرة زیارت ، زیارت
من می خوام مثل کبوتر ، زائر قبر رضا شم
بعدش هم با إذن آقا ، راهی کرب و بلا شم
لبریزه از شمیم بهشت ، هر نیمه شب هوای حرم
خورشید میاد برا پا بوسی ، تا گنبـد طلای حـرم
هر دم ، جاریه زمزم ، از تو حریم کریمة عالم
وا شده بالم ، به هوای گنبد
امشب ، از سوی جنت ، می‌رسن از راه ملائک رحمت
برا زیارت ، میان سوی مرقد
قبلة همه ست ، خود فاطمه ست
عشق و آرزوی موسی بن جعفر
اون پناه ماست ، تکیه گاه ماست
که می شه شفیعة روز محشر
--------------------------
با بوسه ای به خاک حرم ، رنگ دلم خدایی می شه
هر شب پایین پای ضریح ، قلبم امام رضایی میشه
قلبم ، آخه مقیمه ، پایین پای حرم کریمه
دست خودم نیست ، زائری بی تابم
دل با، شوق مدینه ، به خدا آروم نداره توسینه
معلومه حالم ، از چشم پر آبم
صحن با صفاش ، که بهشت ماست
حرمش پر از جلوة کرامات
آخه می بینم ، توی این حرم
قبر بی نشون مادر سادات
--------------------------
بیـن تـلاطم زائرا ، کـاش قلبـمو رها ببینم
روزی بیاد که باز دلمو ، تو عرش کربلا ببینم
شد باز، موسم پرواز ، به هوای اون حرم الهی
یکی دو ماهی ، می شه که بی تابم
هر شب ، ترانه بر لب ، در آرزوی دیدن ضریح و
نور ملیحِ ، حرم اربابم
شـاه کـربلا ، عمـریه آقـا
دل من از غم تو داره توشـه
من بی طاقتم ، آخه قسمتم
کی میشه بازم طواف شش گوشه
سلام
در ین پست اشعار در مدح بانوی کریمه حضرت فاطمه معصومه درج شده است امیدوارم که همه عاشقان حضرتش مورد عنایت خاصه حضرت قرار بگیرند.
قطعه و مفرد
معصومه
لقب گرفته‌ای از حجت خدا چون که
رضا تو را گرفت در آغوش و گفت معصومه
ذوب
همچو شیشه‌ای شکسته اومدم تو حرمت
تا که با شعله نگاهت من و ذوبم بکنی
رباعی و دوبیتی
زهرا(س)
امشب که گلی نجمه به بر آورده
بر سینه‌ی عرشیان شرر آورده
گویند به گوش هم در افلاک و زمین
حق حضرت زهرای دگر آورده
اشعار عروضی
بارگاه
به دل حک شد به خط آشنایی
شب میلاد و آغازِ گدایی
گدای بارگاهِ سبزِ عشقم
ببین امشب دلم گشته هوایی
به پیش پای تو غرقِ سرشکم
که شاید سر زنی بر بی‌نوایی
کریمه کاسه‌ام بنگر که بالاست
کرم بنما تو هر چه می‌توانی
تویی معصومه، عصمت پیش رویت
کند سجده از این نورِ خدایی
تویی بانوی قصرِ سرخِ مذهب
که با زینب همیشه هم صدایی
همین بس از تو ای معصومه جانم
لقب گیرنده از جامِ رضایی
رضا نامِ تو را معصومه خوانده
که سر تا پا چنین زهرا نمایی
همه امشب کنارِ بارگاهت
من و این گریه و فصلِ جدایی
دلِ فطرس شده در شامِ میلاد
اسیرِ گنبدِ زردِ طلایی
کریمانه
ای گوهر درّدانه، یا حضرت معصومه
ای روح کریمانه، یا حضرت معصومه
موسی به برش گلشن، شد دیده‌ی او روشن
یاسی تو به گلخانه، یا حضرت معصومه
نجمه شده روحانی، از آن رخ عرفانی
گویند به کاشانه، یا حضرت معصومه
چشمانِ رضا خندان، قلبش چو درّی غلطان
از دیدن جانانه، یا حضرت معصومه
ای چشمه‌ی پاکی‌ها، ای مَضجَعِ خوبی‌ها
آبادیِ ویرانه، یا حضرت معصومه
حوا شده مسرورت، مریم کمی از نورت
ای روح مسیحانه، یا حضرت معصومه
بانو نظری بنما، امشب تو بر این نجوا
از عاشقِ دیوانه، یا حضرت معصومه
طلوعِ عصمت
ای همه آسمانِ شده، خیره به هر نگاه تو
چشم رضا ستاره شد، مانده کنارِ ماهِ تو
لشگرِ حوریان ببین، برگِ خزانِ مقدمت
آمده تا که بال خود، فرش کند به راهِ تو
سینه‌ی کاظم ار شده، شاد ز مقدم شما
برده قرار نجمه را، خنده‌ی گاه گاهِ تو
وقتِ ظهور عفت و طلوعِ عصمت آمده
مانده شبِ سیاه دل، منتظرِ پگاه تو
کی بشود که شاعری، مدح کمال گویدت
وصف کند ز گوشه‌ی گنبد و بارگاه تو
کاش کنی عنایتی، ز روی لطف و مرحمت
همیشه باشد این دلم، مرغکِ در پناه تو
خجل به محشرم مکن، به پیشِ چشم دیگران
دیده‌ی انتظار من، شفاعت و اله تو
اشعار نو
در حال آماده سازی ...
ذکر و سرود
شفیعه
آسمون‌ها گل براش هدیه آوردند
کهکشون‌ها عطرش و هر جا می‌بردند
هر ستاره مستِ دیدارِ دوباره‌اش
هر فرشته دلا رو به اون سپردند
از سماء ندا می‌یاد مقام اون خیلی رفیعه
من و روزِ محشر و لطفِ تو بانویِ شفیعه
معصومه جانم یا معصومه جانم (3)
هر فرشته دلْ گره زده به بالش
چشمِ نجمه به گلستانِ جمالش
نور این گل که شبیهِ گلِ یاسه
شده موسی مستِ حجبِ بی مثالش
دختری اومده تو عرش و سما که بی‌قرینه‌است
به همه مژده بدید ثانی زهرای مدینه‌است
معصومه جانم یا معصومه جانم (3)
همه عالم پیش پاش سر به سجودند
حوریان از قدمش گرمِ سرودند
در حضورِ رخِ دریای کرامت
دیگه زنها مثل یه چشمه و رودند
هر چی از کرامتش دم بزن بازم نگفتم
عمری این کریمه پشت و پناهمه نیفتم
معصومه جانم یا معصومه جانم (3)
کریمه
یه دلم عاشق و حیرون
یه دلم شیدا و مجنون
به دلم می‌گم نخور غم
اومده باغ و گلستون
دیدن گل های خنده روی لب چه باصفاست
شب عیدِ خواهرِ اربابمون امام رضاست
مولاتی یا معصومه ـ یا معصومه ـ یا معصومه (3)
کی می‌گه که من ندارم
تو فقیری بی قرارم
توی دنیا پادشاهم
تا که این بی‌بی رو دارم
چیزی که عیونه آخر دیگه حاشا نداره
نوکر معصومه تو زندگی غوغا نداره
مولاتی یا معصومه ـ یا معصومه ـ یا معصومه (3)
یه دلم شهر مدینه ست
تو بقیعِ بی قرینه ست
خنده معجون شده با اشک
شب بانویِ کریمه ست
من که امشب با یه قلبِ بی‌ریایی اومدم
تو حریمِ این کریمه به گدایی اومدم
مولاتی یا معصومه ـ یا معصومه ـ یا معصومه (3)
شراره
امشب این قلبِ من شراره داره ـ معصومه جان
آسمونِ چشام ستاره داره ـ معصومه جان
هوس ضریحت و نظاره داره ـ معصومه جان
می‌گم با نم نم چشام با این نوای شیدا
کریمهی آلِ نبی خوش آمدی به دنیا
سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)
هر چی بارون به پیش پات می‌بارم ـ معصومه جان
سر رو بر ضریح با صفات می‌زارم ـ معصومه جان
قلبِ مجنون برات هدیه می‌آرم ـ معصومه جان
شکوفه بارونه خدا به سرسرای کاظم
صل علی محمدِ ذکر و نوای کاظم
سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)
شب عید و دلم بهونه داره ـ یا فاطمه
نغمه گرم و عاشقونه داره ـ یا فاطمه
هوای گنبد و آشیونه داره ـ یا فاطمه
از حرمت تا به بقیع دلم اسیرِ غوغا
فاطمه‌ی معصومه‌ای هستی شبیه زهرا
سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)
مرحبا
مرحبا ای مهربان همسرِ موسی
گهری آورده‌ای در برِ موسی
خانه نورانی شده اهل دل شادند
از وجودِ مقدم دختر موسی
معصومه جان معصومه جان ـ یا معصومه (4)
می‌رسد از آسمان بانگ و فریادی
کاظم از شوق و شعف می‌کند شادی
با نگاهی بر گلِ روی آن دختر
کاظم از مادر کند دم به دم یادی
معصومه جان معصومه جان ـ یا معصومه (4)
حضرت موسی الرضا با دلی پر شور
در بغل معصومه را، وصلِ نورٌ النور
زیر لب دارد رضا صد دعای خیر
از برای خواهرش چشم دشمن کور
معصومه جان معصومه جان ـ یا معصومه (4)
اهلِ قم اهلِ جهان در پناه تو
مرکزِ پرگارِ دین پایگاهِ تو
ای گل موسی تویی چون امیدِ ما
روز محشر عفوِ ما در نگاهِ تو
معصومه جان معصومه جان ـ یا معصومه (4)
شفاعت
جانِ عالم گردِ راهت
حسرت دل یک نگاهت
می‌برد از عاشقان دل
یک نما از بارگاهت
یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه (2)
شمس روحم، مهر و ماهم
تکیه‌گاهم جان پناهم
کن شفاعت روز محشر
بنده‌ای غرقِ گناهم
یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه (2)
ای حدیثِ سوز و سازم
زندگی را رمز و رازم
پیشِ چشمم چون صراط است
نامِ تو مهرِ جوازم
یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه (2)
شور و بحر طویل
مددی معصومه جانم (3)
آمدی جلوه‌ی کوثر ـ حامی دین پیمبر ـ شبیه
زهرای حیدر ـ دخترِ موسی بن جعفر ـ عالم گشته منور ـ از تو ای یاسِ مطهر *
تو کریمهی امیدی ـ تو که نوری و نویدی ـ تویی شرح هر سفیدی ـ تویی دشمن
پلیدی * تو به درد ما شفایی ـ از تبارِ مصطفایی ـ تو بهارِ مرتضایی ـ تو
حدیث هل اتایی ـ ثانیِ خیر النسائی ـ معدن صدق و صفایی ـ مظهر لطف و وفایی
ـ بانویی حاجت روایی ـ تو به غربت آشنایی ـ چونکه خواهرِ رضایی . . .