قطعه و مفرد
آیات
برخیز دلا نماز آیات بخوان
خورشید رضا گرفته در بر مه جود
رباعی و دوبیتی
زلف
ای کاش دمی شود که در خواب رخش
من بنگرم و ز من بَرَد تاب رخش
این نیمه شب و ذکر لب و تنهایی
شب زلفِ جواد و گشته مهتاب رخش
باب المراد
غم مخور آمد شفیعی بر معاد
حق گشوده از کرم باب المراد
گوش کن بر نغمههای جان فزا
ذکر لبها یا محمّد یا جواد
هبذا
هبذا ام الحسن بین دسته گل آوردهای
بر وجود خستگان جامی ز مُل آوردهای
گوهری همنام زیبای محمّد درجهان
مصحفی بر مکتبِ ختم الرسل آوردهای
اشعار عروضی
صباصفت
بوسه به پای تو زند، صد مه و مِهر و مشتری
تا که به یک نگه دهی، حال و هوای خوشتری
نور به کف رسیدهای، کیستی ای صبا صفت
هیچ نداند آدمی، جن و فرشته یا پری؟
شهرهی جودِ تو شده، وردِ زبانِ عالمی
ریخته از جمال تو، بر سر عرش گوهری
پشت سرت نگاه کن، ماه و ستارگان ببین
سوی مدینه میبری، از برِ عرش لشگری
هر مژه از کرشمهات، شوقِ امام هشتمین
چونکه به آغوشِ رضا، هست رضای دیگری
بابِ مرادِ عاشقی، با قدم تو باز شد
حمد و ثنای حق کنم، از کرم تو دلبری
روز ازل گمان کنم وعده گرفتم از رخت
تا نفسی بُود مرا بر منِ خسته بنگری
وصال
دهم ماه رجب بود دل و بی قرینه ساختم
میونِ کویرِ قلبم انگاری مدینه ساختم
توی اون شهرِ مدینه خونهای غرقِ سرور بود
فکر کنم که تو دلِ شب نوری چشم به راه نور بود
اونجا بود دیدم که سینه دیگه آرومی نداره
داره از چشمای خورشید، ستاره آروم میباره
فهمیدم بارونِ امشب بارونِ شوقِ وصاله
خدا میدونه میونِ دلِ من چه شور و حاله
گفتم ای خدا چه سازم با دلی که بیقراره
صدایی اومد که گفتش غم مخور این تبِ یاره
گفتم ای خدا ندونم امشب این دلم چها شد
یه ندا اومد تو سینه دلت آهوی رضا شد
گفتم این نورِ چیهِ اسمش، که تو سینه پا نهاده
گفتند اسم اون محمّد، حضرتِ امامِ جواده
شکر حق که مشکل من حلّ ز لطفِ کیمیا شد
عاقبت بعد یه عمری مسِ قلبِ من طلا شد
هلال
از جنان تا به مدینه صف انس و مَلَک است
به خم شانهی سلطانِ ولا دلبرک است
دلبرک نه تو بگو شمع و گل و شاپرک است
خانه شد خوان سخا چشم جوادش نمک است
دهم ماه رجب نیمه شبش دیدنی است
یک گلستان کرم و وقت کرم چیدنی است
تا سحر زمزمه دارد صدفی با گوهرش
بوسه ریحانه زند گه لب و گه بصرش
همچو خورشید که بنشسته هلالی به برش
روبرو شد رخ اربابِ رضا با پسرش
خانهی شاه خراسان گل و گلشن کده شد
بر جبینِ پسرش نام محمّد زده شد
امشب از امرِ رضا کارِ حکیمه طرب است
تا سحر مرغِ پرستارِ مهِ نیمه شب است
دیده طفلی رخش شهد و زبانش رطب است
چشم وا کرده همی حمد و ثنا را به لب است
این چه طفلیست که یک معجزهاش زمزمه است
به خدا عشق رضا و علی و فاطمه است
ذکر و سرود
ذوالفنون
فرشتهها خنده زنان
پیش خدا میون عرش
ستارهها رو میریزند
از آسمون به روی فرش
چون که یه یار آشنا داره میآد
گل پسرِ امام رضا داره میآد
یا جواد ابن الرضا ـ یا جواد ابن الرضا (2)
کرشمهی این گلِ عشق
دل میبره ز اولیاء
یک سره نازش میخرند
هم اوصیاء هم انبیاء
صفا داره دیدن روی ماهِ او
دل ز همه میگیره یک نگاهِ او
یا جواد ابن الرضا ـ یا جواد ابن الرضا (2)
شه پسرِ امام رضا
کرده مرا کن فیکون
کی میشه دل را بِکُشَد
با اون دو چشمِ ذوالفنون
امشب و ای خدا نگیر ز عاشقون
عشقِ جواد نشسته در روح و روون
یا جواد ابن الرضا ـ یا جواد ابن الرضا (2)
مهمان
شهرِ مدینه امشب، عشقت ز ره رسیده
از بهرِ دیدنِ او، قدِ فلک خمیده
او پادشاه عالم، ما بنده و گداییم
دلها همه مدینهاست، مهمان این سراییم
در فصلِ ظهورِ عشق
مهمانِ مدینهایم
در بزم سرورِ عشق
شاد و بیقرینهایم
مولا حضرت جواد ـ مولا حضرت جواد ـ مولا حضرت جواد (2)
ما منتظر به وصلِ، آن ماهِ پر ز جودیم
از این محبّت حق، بنگر که در سجودیم
این کاروان فتاده اندر ره حضورش
تا کی فنا بگردد در عرصهی عبورش
شکر حق که جملگی
در عشقش فنا شدیم
با بودِ جودِ جواد
مدیونِ رضا شدیم
مولا حضرت جواد ـ مولا حضرت جواد ـ مولا حضرت جواد (2)
رهبر
عالمِ شیعه گشته شاد ـ آمده حضرت جواد(2)
گلشنِ رویِ ماهِ او
درد مرا دوا کند
گوشهای از نگاه او
مرا ز غم رها کند
عالمِ شیعه گشته شاد ـ آمده حضرت جواد(2)
دسته گلِ باغِ رضا
کرده مرا اسیرِ عشق
دار و ندار و هستیام
داده به باد امیرِ عشق
عالمِ شیعه گشته شاد ـ آمده حضرت جواد(2)
جود و سخا و کرمش
به لب ترانه میزند
به قلبِ شب گرفتهام
گلِ ستاره میزند
عالمِ شیعه گشته شاد ـ آمده حضرت جواد(2)
از صدف بحرِ ولا
آمده گوهری دگر
ز لطف حقِ ذَا الجلال
آمده رهبری دگر
عالمِ شیعه گشته شاد ـ آمده حضرت جواد(2)
شور و بحر طویل
امشب امام رضا میگه ـ یا جواد الائمه
حتی خودِ خدا میگه ـ یا جواد الائمه
دل من شاد و دو چشمام ز قدومش بیقراره
داره از عرش معلا آقامون عیدی میآره
یه فرشته روی لبِ بومِ خونهی رضا نشسته
یه ملک عالم بالا مثِ ما کاسه به دسته
بیایید امشب و عیدی از خود زهرا بگیریم
کاسهی گداییمون رو همگی بالا بگیریم
بوسه گیرِ لبِ این گل گلِ هشتمه ماشاء الله
عمه معصومهی این گل گوهرِ قمه ماشاء الله
ما که با ذکر جوادش مدد از رضا میگیریم
با غلامیش همه عمر رو سرا رو بالا میگیریم